آسانسور سانتا ژوستا در لیسبون به هیچ طبقه ای نمی رود

آسانسور سانتا ژوستا در لیسبون به هیچ طبقه ای نمی رود

تا به حال نام آسانسور سانتا ژوستا را شنیده اید؟ امروز می خواهیم از جاذبه های در شهر لیسبون، پایتخت پرتغال با شما صحبت کنیم که در عین زیبایی شاید در نوع خود خاص و حتی بی همتا نیز باشد. این آسانسور در واقع در هیچ ساختمانی واقع نشده و شما را در هیچ طبقه ای پیاده نخواهد کرد بلکه هدف از ساختش چیز دیگری بوده است. در ادامه با ما در الی گشت همراه باشید تا به اتفاق هم این جاذبه ی خاص یعنی آسانسور سانتا ژوستا شهر لیسبون را بررسی کنیم.از دیدنی ترین جاذبه های شهر لیسبون می توان از همین آسانسور در ظاهر بی مقصد نام برد. آسانسور سنتا ژوستا در بایشا(Baixa)، به وسیله ی رائول مسنیه دو پونسار،کسی که شاگرد طراح برج ایفل یعنی  گوستاو ایفل بوده است، طراحی و ساخته شد. همانطور که در بالاتر هم اشاره کردیم این آسانسور شما را به هیچ طبقه ای در هیچ ساختمانی نخواهد  برد. در واقع این آسانسور زیبا برای این منظور طراحی شده بود تا مشکل هم سطح نبودن قسمت های مختلف شهر لیسبون را حل کند. آسانسور سانتا ژوستا(Santa Justa)، یک سازه ی بالابر یا به عبارتی دیگر آسانسوری است که علاوه بر این که بسیارخوش ساخت و زیبا است، وظیفه ی انتقال مسافران از منطقه بایشا را به بالای ویرانه‌های کلیسای کارمو(Carmo) را نیز بر عهده دارد.این آسانسور در روز، گنجایش سوار کردن ۲۹ مسافر را در هر ۲ کابین خود دارد و مسیری ۴۵ متری را برای بردن و آوردن آن ها طی می کند. قالب تصور ما از یک آسانسور این است که باید در یک سازه ی ساختمانی باشد و افراد را در ساختمان و در بین طبقات جا به جا کند اما این آسانسور بسیار زیبا قالب تصورات ما از یک آسانسور را عوض می کند. طراحی  این آسانسور یاد آور طراحی با شکوه از سبک دوران صنعتی به شمار می رود. قسمت چارچوب بیرونی آهنی آسانسور، به شکل طاق‌های نئو گوتیک اصیل و زیبا طراحی و ساخته شده است. درباره ی فضای اتاقک داخلی‌ این آسانسور باید بگوییم که چوبی بوده و اگر بخواهیم جانب انصاف را رعایت کنیم، آن را به  خوبی جلا داده‌اند. اگر بخواهیم درباره ی ایده  ساخت این آسانسور بگوییم باید به این اشاره کنیم که مردم لیسبون برای رسیدن به کلیسا، باید شیب صعب العبوری را طی می کردند و از آن جایی که کلیسا برای مردم از اهمیت زیادی برخوردار بود، بالاخره بودجه ساخت این سازه توسط خانه سلطنتی تایید شد و پروژه ی ساخت این آسانسور در سال ۱۹۰۰ میلادی کلید خورد.با استفاده از آسانسور سانتا ژوستا دیگر لازم نبود که مردم در گرمای تابستان از تپه‌های شیب‌دار بالا بروند و زحمت زیادی را متقبل شوند. زمانی که این آسانسور ساخته شد، در روز افتتاحیه ی آن بیشتر از ۳ هزار بلیط فروخته شد. این آسانسور متفاوت و قدیمی تا به الان چند هزار مسافر را در خود جا به جا کرده است. البته این آسانسور تا به الان چندین بار تعمیر شده و قطعاتش نیز عوض شده اند به طور مثال؛ موتور اولیه ای که این آسانسور با آن کار می کرد، قبل از این که در این آسانسور استفاده شود ابتدا توسط یک ماشین بخار بزرگ کار می‌کرد اما برای امنیت بیشتر مسافرینی که از این آسانسور استفاده می کردند، در سال ۱۹۰۷ میلادی، موتور برقی برای این آسانسور نصب کردند که البته با سرویس منظمی که بر روی آن انجام می گیرد، هنوز هم در حال فعالیت است.در سال ۱۹۷۳ میلادی  آسانسور سانتا ژوستا بالاخره  تحت نظارت مدیر شبکه تراموای لیسبون در آمد. این آسانسور زیبا در سال ۲۰۰۲ میلادی به همراه ۳ واگن مسافربری کابلی که برای شبکه ی تراموا بوده اند، جزو آثار ملی پرتغال به ثبت رسیدند. این واگن‌های ریلی کابلی عبارتند از؛ گلوری که افتتاح شده در سال ۱۸۸۵ است، بیکا که متعلق به سال ۱۸۹۲ است و قدیمی‌تر از همه لاوراکه متعلق به سال ۱۸۸۴است، می باشند. اگر به فلسفه ی کارایی و ساخت این آسانسور نگاهی بیاندازیم، خواهیم دید که این آسانسور در عمل نیمی از جذابیت های طبیعی این منطقه را می گیرد و از بین می برد اما به خاطر هنر طراحی و نبوغ ساخت سازنده ی آن، این آسانسور که قرار بوده تنها ماشینی باشد که کار عبور و رسیدن مردم به کلیسا را ساده کند، از همان اول تبدیل شد به بالابری زیبا و مدرن در زمان خود که به تنهایی یک جاذبه ی زیبا و بسیار منحصر به فرد برای شهر لیسبون و منطقه ی بیشا تبدیل شده است.