سیستم جلوگیری از سقوط کابین

سیستم جلوگیری از سقوط کابین

سیستم جلوگیری از سقوط کابین در حدود 150 سال پیش به بازار معرفی شد. در دهه‌های بعد با پیشرفت تکنولوژی درجه ایمنی بالاتر رفته و کاربردهای جدید به آن اضافه شده است مانند حفاظت در برابر افزایش سرعت کابین به سمت بالا که اجرای آن در بیشتر کشورها اجباری شده اس, یکی از سیستم‌های ایمنی متداول در گذشته, سیستم متوقف کننده در مقابل افزایش سرعت کابین می‌باشد.

بروز حادثه در سیستم‌های آسانسور به ندرت اتفاق می‌افتد که این حوادث درصد ناچیزی از تمام سفرهای آسانسور را شامل می‌شود اما همین حوادث ناچیز می‌تواند نتایج غیرقابل جبرانی را یه‌وجود آورد. دلیل اکثر این حوادث کابین با درب باز عبارتند از:

_خرابی سیستم ترمز

_خرابی حمل کننده بار

_خرابی در مدارات الکترونیکی

برای پوشش حوادث ذکر شده مجموعه‌ای از وسایل جدید بکار رفته که در ضمیمه A3 در استاندارد ENB1-1/2:1998 آورده شده است , و به‌کارگیری از آن در اتحادیه اروپا از تاریخ 1 ژانویه 2012 اجباری شده است. طبق استاندارد آسانسور باید مجهز به سیستمی باشد که از حرکت ناخواسته کابین از تراز طبقه با درب کابین و طبقه باز جلوگیری کند.

حداقل نیازمندی‌های این سیستم که باید برآورده شود در زیر جمع‌آوری شده است:

• کابین باید در محدوده تا 1/2 متر از طبقه متوقف شود.
• ارتفاع باقی مانده برای خروج افراد از کابین حداقل 1 متر باشد.
• حداکثر شتاب کاهنده نباید از G1 تجاوز کند.

نیازمندی‌های مورد نیاز برای عملکرد سیستم UCM:

• تشخیص حرکت کابین از طبقه با درب باز به سمت بالا یا پایین
• متوقف کردن حرکت
• نگهداری کابین در حالت توقف بعد از فعالسازی (بعد از شناسایی حرکت کابین به واسطه برد تشخیص UCM آسانسور توسط کنترلر متوقف شده و تا زمان برطرف شدن ایراد توسط سرویس‌کار مجاز, اجازه حرکت به کابین داده نشود.)

تنوع راهکاری ارائه شده در UCM:

در سیستم UCM براساس قطعات تولید شده توسط سازندگان, اجزای به‌کار رفته در 3 دسته متفاوت تاییدیه A3 را دریافت می‌کنند:

_یک مجموعه از اجزای تکی به صورت مستقیم هریک از اجزا گواهینامه A3 گرفته و باید به صورت جداگانه مورد تایید قرار بگیرند.

_مجموعه باید یک گواهی نیز به صورت کلی دریافت نماید.

_برای کل سیستم آسانسور گ/اهی دریافت شود.

این اجزای اصلی به کار رفته در سیستم به صورت ترکیبی می‌توانند در یکی از پکیج‌های زیر قرار بگیرند:

• راهکار اول گاورنر سرعت, پاراشوت و برد تشخیص UCM
• راهکار دوم گاورنر سرعت, ترمز گیرلس و برد تشخیص UCM
• راهکار سوم اینورتر و ترمز گیرلس
• راهکار چهارم شیر هیدرولیکی و برد تشخیص UCM

راهکار اول:

قطعات اصلی این راهکار در زیر آورده شده است:

• یک گاورنر سرعت برای تشخیص حرکت کابین
• یک جفت پاراشوت
• یک برد تشخیص UCM

هنگامی که کابین در تراز طبقه متوقف شده باشد و درب کابین و طبقه باز باشد, گاورنر و سنسورهای الکترونیکی داخل چاه که توسط برد UCM مدیریت می‌شوند سرعت کابین و موقعیت آن را گزارش می‌کنند. تعدادی از ویژگی‌هایی که توسط ابزار الکترونیکی ایمنی مدرن می‌توان به این سیستم اضافه کرد:

_تشخیص افزایش شتاب: گاورنر الکترونیکی, در هنگام سقوط قبل از رسیدن سرعت به حد مجاز پاراشوت‌ها را فعال می‌کند.

_فعال شدن در سرعت پایین: سرعت تحریک گاورنر در زمان نصب آسانسور یا در حالت بازرسی می‌تواند کاهش داده شود که جهت بالا بردن امنیت تکنسین یا سرویس‌کار می‌باشد.

در این مجموعه از گاورنرهای متداول مکانیکی نیز می‌توان استفاده کرد. محدوده فعالسازی در حداکثر فاصله m 0.15 و سرعت حداکثر m/s 0.3 می باشد.

راهکار دوم:

اجزای مورد نیاز:

_گاورنر سرعت

_یک ترمز موتورگیرلس با فیدبک کنتاکتورها

_یک برد تشخیص UCM

تفاوت این مجموعه با مجموعه قبلی نحوه متوقف کردن کابین می‌باشد که توسط موتور گیرلس انجام می‌گیرد. اگر کابین از محدوده تعیین شده تجاوز کند, گاورنر مدار ایمنی را باز کرده و ترمز موتور گیرلس نیز توسط برد تشخیص, حرکت ناخواسته کابین را شناسایی کرده و اجازه حرکت را تا زمان رفع عیب به کابین نمی‌دهد.

راهکار سوم:

این مجموعه مشابه مجموعه 2 می‌باشد و تفاوت اساسی مجموعه استفاده اینورتر برای تشخیص حرکت کابین می‌باشد. در این روش ترمز موتور گیرلس همراه با فیدبک کنتاکتورها برای متوقف کردن کابین استفاده می‌شود. در هنگام توقف کابین در تراز طبقه, ترمز موتور فعال شده و کابین در حالت توقف قرار می‌دهد. روی موتورگیرلس دو ترمز جداگانه نصب شده که هرکدام قابلیت نگه‌داری کابین را داراست.

اینورتر فیدبک کنتاکتورها هردو ترمز را مانیتور میکند و در صورت بروز مشکل در یکی از ترمزها, آسانسور را متوقف کرده و شروع به هشدار دادن می‌کند.