آسانسور، بالابری مطمئن

یکی دیگر از علل فوت افراد که هر از چند گاهی نیز خبری مبنی بر آن به گوش ما می رسد؛ اخبار سقوط افراد است. سقوط از ارتفاع یا سقوط آسانسور یکی از معروف ترین آنان می باشد. چندی پیش نیز خبری مبنی بر فوت جوانی 27 ساله در خرم آباد لرستان بر اثر سقوط آسانسور به گوش رسید. این در حالیست که یکی دیگر از ابداعات بشر که برای تسهیل امور به وجود آمده بلای جانش شده است.

ابداع آسانسور

آسانسور که به گفته مخترعان و دانشمندان از ابتدایی ترین ابداعات بشر می باشد؛ ابتدا در روم باستان با کمک قرقره مورد استفاده قرار گرفت و در قرون وسطی برای جابجایی حیوانات و انسان ها از آن استفاده شد. در سال 1854 از بالابرهای ضامن دار رونمایی شد که بنیانگذار آسانسورهای امروزی شدند.

آسانسور در ایران

 اولین برخورد و آشنایی ایرانیان با آسانسور و بالابر به زمان قاجاریه و سلطنت ناصر الدین شاه برمی گردد. او در سفر خود به اروپا در یکی از مریض خانه ها که برای حمل و نقل بیماران از بالابر استفاده می کردند با این وسیله آشنا شد و در سفرنامه خود نیز به آن اشاره کرده است. بعدها در زمان سلطنت آخرین پادشاه قاجاریه یعنی احمد شاه جوان، اولین آسانسور در پالایشگاه آبادان نصب گردید. این در حالیست که شایعاتی وجود داشت مبنی بر این که ناصرالدین شاه نیز پس از بازگشت از فرنگ دستور به نصب آسانسور در کاخ خود داد. پس از احمدشاه و در زمان حکومت رضاخان و مدرن سازی ساختمان ها و شهرها در برخی از ساختمان ها همانند کتابخانه ملی به شکل عمومی آسانسورها نصب و از آنان استفاده شد.

پس از انقلاب

 پس از وقوع انقلاب اسلامی و شروع جنگ ایران و عراق، متخصصان اروپایی و خارجی از ایران خارج شده و بسیاری از قطعات به علت وقوع تحریم ها دیگر وارد نشدند و بسیاری از صنایع خصوصی و شرکت ها نیز به تملک دولت ها و وزارت خانه ها در آمدند که علت اکثر آنان خروج سرمایه گذران از ایران بود. در زمان جنگ نیز به دلیل توقف امر ساختمان سازی، صنعت ساخت آسانسور رو به زوال رفت ولی پس از اتمام جنگ از سر گرفته شد. این در حالیست که از بین شرکت های قدیمی حاضر در پیش از انقلاب، تنها ایران شیندلر که تحت لیسانس سوئیس فعالیت می کرد توانست به کار خود ادامه دهد.