آسانسورهای مغناطیسی

آسانسورهای مغناطیسی

شناوری مغناطیسی یا تعلیق مغناطیسی یک روش است که با استفاده از آن یک جسم بدون پشتیبانی از میدان مغناطیسی معلق است.  نیروی مغناطیسی برای مقابله با اثرات شتاب گرانشی استفاده می شود.

آسانسورهای آینده از تکنولوژی نیروی شناور مغناطیسی برای حرکت عمودی و افقی استفاده خواهند کرد. فناوری مَگلِو (مخفف Magnetic Levitation یا شناوری مغناطیسی) که در قطارهای سریع السیر استفاده می‌شود، از میدان های مغناطیسی بزرگی استفاده می‌کند که از تماس قطار با ریل خودداری می‌کند. این امر سبب کاهش اصطکاک و سرعت بالا تنها با اعمال نیروی محرک نسبتا اندکی می‌شود.

تیسن کروپ، این سیستم جدید را، که با نام “Multi” شناخته شده است، “جام مقدس صنعت آسانسور” نامگذاری کرده است. کابین‌های این آسانسور که برای ساختمان‌های با ارتفاع متوسط و بلند، با ارتفاع ایده‌آل حداقل 300 متر، طراحی شده است با سرعت 5 متر در ثانیه حرکت می‌کنند.

این سرعت فوق سریع محسوب نمی‌شود اما ماهیت این طراحی به آنها این اجازه را می‌دهد که دائم در حال حرکت باشند و این ویژگی منجر به این امر می‌شود که مسافران این آسانسور حداکثر برای 15 تا 30 ثانیه برای آسانسور بعدی منتظر باشند.

در این آسانسورها ریل‌ها و تجهیزات متصل شده روی دیوار چاه آسانسور با مغناطیس دائم نقش استاتور موتور و کابین آسانسور نقش روتور را ایفا می‌کنند. با اتصال جریان برق به استاتور، میدان مغناطیسی ایجاد و به روتور القا می‌گردد. میدان مغناطیسی ایجاد شده در نقاطی قطع و با القای جریان برق بوسیله سیم پیچ‌های استاتور، سیم پیچ‌های تعبیه شده روی روتور باردار شده و کابین به حرکت در می‌آید؛ بنابراین در این آسانسورها اجزایی نظیر وزنه تعادل، کابل فولادی، موتوخانه و .. وجود نخواهد داشت. آسانسورهای مغناطیسی بسیار ایمن‌تر از آسانسورهای معمولی بوده اما از لحاظ قیمتی بسیار گران‌تر می‌باشند.

تیسون کروپ امیدوار است تا پایان سال 2016 میلادی، یک نمونه اولیه از این آسانسور را به اجرا در آورد. ما نیز بسیار مشتاق امتحان کردن این آسانسور جدید هستیم! شما چطور؟