متداولترین اشتباهات نصابان آسانسور

متداولترین اشتباهات نصابان آسانسور

حدود ۳۰۰۰ دستگاه آسانسور مورد بازرسی قرار گرفت , در این بازرسی عدم تطابق مورد بررسی قرار گرفته که بیش از ۳۰ درصد در بازرسی آسانسور مشاهده گردیده و با اعلام عدم تطابق از سوی بازرس موجب شکایت از نصاب شده است. مواردی که در این بازرسی مورد بررسی قرار گرفته چاه, کابین, درب های آسانسور, موتورخانه, فواصل قطعات متحرک و ثابت آسانسور و نهایتاً نصب صحیح دستورالعمل و علائم آسانسور می باشد. به امید اینکه اهالی صنعت آسانسور به ویژه نصابان با مطالعه این مقاله سطح کیفی نصب آسانسور خود را ارتقاء دهند و نهایتاً باعث بهبود کیفیت آسانسور در کشور شوند.

متاسفانه با وجود آنکه حدود ده سال از اجباری کردن استاندارد آسانسور می گذرد اما ۴۷ عدم تطابق در بازرسی به کرات مشاهده می شود که متاسفانه حدود ۵۰ درصد از عدم تطابق ها به علت عدم آشنایی نصابان به استاندارد آسانسور و عدم مطالعه و آموزش استاندارد ۱- ۶۳۰۳ و وجود نداشتن سیستم Q.C در شرکتهای نصب آسانسور می باشد.

متاسفانه به علت عدم آگاهی نصابان آسانسور از استاندارد و نداشتن مدیر فنی آشنا با استاندارد و كنترل كیفیت متاسفانه هنوز شاهد اشتباهات و عدم تطابق هایی زیادی در بازرسی آسانسور هستیم. یکی از آنها الزاماتی است که باید در مورد چاه آسانسور رعایت شود. دراین مطلب به مهمترین عدم تطابقاتی که بسیار زیاد در بازرسی از آسانسورها مشاهده می شود با ذکر بند مربوطه آن در قوانین استاندارد پرداخته شده است:

۱- چاه آسانسور 

اولین عدم تطابقی که زیاد دیده می شود پوشش در دیواره چاه آسانسور که بعضاً استفاده می شود از مواد گرد و غبار است و سقف چاه آسانسور دارای پوشش با مواد اشتعال زا باقیمانده در مرحله بتن ریزی ساختمان است که بند ۵-۳ استاندارد نوشته شده دیواره ها و کف و سقف چاه باید دارای شرایط زیر باشند:

o 1- از مواد نسوز و با دوامی ساخته شوند که عامل گرد وغبار نباشند
o 2- دارای پایداری مکانیکی کافی باشند.

۲-درب های آسانسور

با توجه به این که درهای آسانسور کاملاً مشخص وملموس هستند در بند ۳ استاندارد ۱-۶۳۰۳ تعاریف و اصطلاحات تعریفی خاصی در مورد درها نشده است. در حال اکثر درهای استفاده شده در ایران معمولاً از دونوع لولایی و اتوماتیک است.
در استاندارد ۱-۶۳۰۳ مقررات ساختمان ونصب آسانسور های برقی الزامات درهای کابین آسانسور بند ۷ عنوان شده است مهمترین عدم تطابق هایی در این قسمت مشاهده می شود:
• اولین عدم تطابقی که متداولا در بازرسی آسانسور مشاهده می شود تغییر شکل یافتن درهای آسانسور است که متاسفانه اکثر نصابان از این بند استاندارد اطلاع ندارند و معمولا کابین سازان را مسئول این موضوع می دانند و اکثر نصابان معتقدند که بندی برای این موضوع در استاندارد ۱-۶۳۰۳ (مقررات ایمنی ساختمان و نصب اسانسورهای برقی) وجودندارد:
o ولی باید بدانند که دربند ۷-۲-۱ در استاندارد نامبرده به صراحت نوشته شده است درها و چهارچوبها باید طوری ساخته شوند تا به مرور زمان تغییر شکل ندهند بدین منظور می توانند از فلز ساخته شوند. همانطور که می دانید در جدول تناوبی عناصر ( مندلیف ) فلزات زیادی وجود دارد که دارای خصوصیات فیزیکی وشیمیایی مختلفی می باشند بنابراین باید درها ساخته شده فلزی از فلزی باشند که دارای مقاومت مکانیکی کافی باشند که دربند ۷–۲-۲ که با قلم هما ( آزمون عمکردی) نگارش شده است نحوه آزمون مقاومت مکانیکی درها به شرح زیر است:
o درها به همراه قفلشان باید دارای مقاومت مکانیکی کافی باشند، بطوریکه در برابر نیروی عمودی معادل ۳۰۰ نیوتن در هر نقطه ای از پانلها در ناحیه ای به مساحت ۵ سانتی متر به شکل دایره یا مربع ، از هر دو طرف بدان وارد می اید باید:
الف- بدون تغییر شکل دائمی مقاومت کنند
ب- بدون تغییر شکل الاستیک بیش از ۱۵ میلی متر مقاومت کنند
ج- بعد از اعمال چنین نیرویی بطور مطلوبی کار کنند

۳- کابین آسانسور

پس از آنکه در دو قسمت قبل به عدم تطابق های رایج در درب ها و چاه آسانسور مورد بررسی قرار گرفت دراین قسمت رایج ترین عدم انطباق هایی که در بازرسی درقسمت کابین های آسانسور مشاهده می شود مورد بررسی قرار گرفته است که امیدوارم نصابان با مطالعه این مطالب ساده باعث ارتقا سطح کیفی نصب و همچنین عدم مشاهده آسانسور مغایر استاندارد۱-۶۳۰۳از سوی بازرسان شوند .
در استاندارد۱-۶۳۰۳ قسمت تعاریف و اصطلاحات (بند۳) از بند۳-۲۳ تا ۳-۲۷ به تعریف کابین و متعلقات آن به شرح زیر پرداخته است:
• کابین (اتاقک) آسانسور: بخشی از آسانسور که شبیه اتاقک بوده ومسافران و یا بار ، در داخل آن قرار گرفته و جابجا می شوند.
• قاب یا یوک: کادری فلزی است که کابین یا وزنه های تعادل از طریق آ ن به سیستم تعلیق متصل می گردد. این قاب می تواند با دیوارهای کابین یکپارچه باشد.
• محافظ یا سینی پاخور: صفحه قایم مسطح بالبه شیبداری است که در آستانه درب طبقه یاورودی به کابین نصب می شود.
• مساحت مفید کابین: اندازه سطح مقطع کابین که در ارتفاع یک متری از کف کابین بدون نظر گرفتن اشغال می کنند اندازه گیری می شود. در صورتیکه کابین بدون در باشد ، محفظه ای به عمق ۱/۰ متر در جلوی آستانه هر کابین از مساحت مفید حذف می شود.
• مسافر: هر شخص که با آسانسور جابجا می شود

الزامات درنصب کابین آسانسور نصابان ملزم به رعایت آنها هستند دربند ۸ استاندار۱- ۶۳۰۳ ( مقررات ایمنی ساختمان ونصب آسانسور برقی) به نگارش در آمده است :
اولین عدم تطابقی در کابین زیاد مشاهده می شود اکثر نصابان در محاسبه ظرفیت اسانسور به علت نداشتن آگاهی از جدول ظرفیت استاندارد وسایر شروط تعیین ظرفیت در تعیین ظرفیت اشتباه می کنند.
طبق بند ۸-۲-۴ استاندارد داریم: تعداد مسافران را می توان یا از تقسیم بار اسمی (ظرفیت) برعدد ۷۵ و گرد کردن نتیجه به پایین ترین عدد صحیح بدست آورد و یا به کمک جدول بدست آورد . هر کدام از این دو محاسبه که کوچکترین رقم رابدهند ، ملاک انتخاب تعداد مسافرین می باشد و همچنین نحوه اندازه گیری طبق بند۳ -۲۶ به شرح زیر است:
سطح مقطع کابین، در ارتفاع یک متری از کف کابین بدون در نظر گرفتن فضایی که دستگیره ها اشغال می کنند اندازه گیری می شود.

۴- موتور خانه

در بازرسی های آسانسورها طبق استاندارد۱-۶۳۰۳ بالغ بر ۵۰ درصد عدم تطابق های مشاهده و نوشته شده گزارش بازرسی مربوط به موتورخانه است.

در بند ۳ (بند تعاریف و اصلاحات )استاندارد۱-۶۳۰۳ برای قطعات و موتورخانه و در بند های ۳-۱۸ و ۳-۲۹ به شرح زیر آمده است:
۳-۱۸ سیستم محرکه اسانسور:
سیستمی است شامل موتوری که آسانسور را به حرکت در آورده و یا از حرکت باز می دارد.
۳-۲۹ موتورخانه:
اتاقی است که ماشین یا ماشینهای سیستم محرکه و یا تجهیزات مربوطه در آن قرار دارند، الزامات موتورخانه آسانسور دربند ۶ استاندارد آسانسور ذکر شده است و در جاهایی در مورد روشنایی و پریز های موتورخانه الزامات مطرح بوده بعضی از شرایط به بندهای ۱۴ .و ۱۶ استاندارد۱-۶۳۰۳ استاندارد (مقررات ایمنی ساختمان و نصب اسانسور قسمت اول- آسانسورهای برقی) ارجاع شده است.
اولین عدم تطابقی که در بعضی آسانسورها به علت استفاده از نردبان برای ورود به موتورخانه به علت عدم آگاهی نصابان از الزامات نردبان زیاد به چشم می خورد استفاده از نردبان غیر ثابت و عدم استفاده از محافظ نردبان است در بند ۶-۲-۲ به صراحت نوشته شده است که:
بطور کلی بهتر است دسترسی اشخاص به موتورخانه و محل فلکه ها ترجیحاً از طریق پله ها انجام گیرد و چنانچه نصب راه پله امکان پذیر نباشد . استفاده از نردبان تحت شرایط زیر ضروری می باشد:
• الف- در معرض خطر لغزش و واژگون نباشد
• ب- در موقع قرار گرفتن در محل زاویه ای بین ۷۰ و ۷۶ درجه با افق داشته باشند ، مگر اینکه بصورت ثابت بوده و ارتفاعشان از ۱/۵متر کمتر است
• پ- باید منحصراً بمنظور چنین استفاده ای بوده و هموار ه در مجاورت محل دسترسی نگهداری شوند، پیش بینی های لازم به این منظور ضروری می باشد
• ت- نزدیک به انتهای نردبان باید یک یا جند دستگیره که بهسو لت قابل دسترسی باشند، قرار گیرند
• ث- پیش بینی نقاط اتصال قبل از گذاشتن نردبان باید صورت گیرد.
• و همچنین بعضی از بازرسان با اسنتاد به استانداردهای پله ایمنی معتقد ند که پهنای پله نردبان حداقل باید ۱۵ سانتی متر باشد.

۵- فواصل

بحث فواصل هوایی بین کابین و دیوار چاه آسانسور و بین کابین و وزنه تعادل در بند ۱۱ استاندارد ۱-۶۳۰۳ به تحریر در آمده است در ۱۱- ۱ کلیات آن به شرح زیر است:
فواصل تعریف شده دراین استاندارد نه تنها باید در هنگام انجام آزمونهای قبل از بهره برداری بلکه در تمام دوره بهره برداری از اسانسور نیز برقرار بماند.

سه عدم تطابق عمده در بازرسی آسانسور طبق استاندارد ۱-۶۳۰۳ زیاد مشاهده می شود و عدم تطابق چهارمی نیز وجود دارد که بازرسان را ملزم می کند که استاندارد en81 1پارت ۱ به علت اهمیت ملزم با آن برخورد کنند.
• اولین عدم تطابق زیاد در بازرسی مشاهده می شود عدم رعایت حداکثر فاصله سیل درهای آسانسور وکابین است که اکثر نصابان فاصله ۳۵ میلی متر آن را رعایت نمی کنند.
o در بند۱۱-۲-۲ استاندار۱-۶۳۰۳ نوشته شده است: فاصله افقی بین لبه پایین درگاه کابین ولبه پایین درگاه طبقات نباید از ۳۵ mm تجاوز کند بنابراین کلیه نصابان ملزم به رعایت فاصله لازم بین سیل در وکابین آسانسور هستند.
• دومین عدم تطابقی در بحث فواصل زیاد دیده می شود عدم رعایت فاصله حداقل ۵ سانتی متر ی هستند طبق ۱۱-۴ استاندارد ۶۳۰۳-۱ تمامی ملزم به رعایت فاصله وزنه وکابین به شرح زیر هستند: کابین ومتعلقات آن درفاصله حداقل ۰۵/۰ m از وزنه تعادل ( در صورت وجود) و متلقات مربوطه قرار گیرد.
• سومین رایج نصابان که زیاد مشاهده می شود عدم رعایت فواصل رعایت زیاد دیده می شود عدم رعایت فاصله ۱۲ سانتی متر بین درب طبقات و کابین است نصابان آسانسور باید بدانند که طبق بند ۱۱-۲-۳ فاصله افقی بین درب کابین و درهای طبقات در حالت بسته و فاصله دسترس بین درها در تمام طول زمان عملکرد عادی نباید از ۱۲/۰ تجاوز کند.
• عدم تطابق چهارمی که آسانسور ها یی که فاصله کابین با دیوار ه چاه زیاد مشاهده می گردد عدم نصب نرده یا حفاظ بر روی کابین است که استاندارد en81-1 نصابان آسانسور را ملزم می کند که اگر فاصله کابین با دیوار چاه آسانسور بیش از ۳۰ سانتی متر باشد بر روی سقف کابین حفاظ نصب کنند اهمیت آن نیز کاملا مشخص است زیرا احتمال سقوط برای سرویسکار و نصاب وجود دارد.

۶- علایم و دستورالعمل ها ی آسانسور

الزامات علایم و دستور العمل های آسانسور در بند ۱۵ استاندارد ۱-۶۳۰۳ ( استاندارد مقررات ایمنی ساختمان ونصب آسانسور قسمت اول – آسانسورهای برقی) بیان شده است و یازده عدم تطابق رایج مشاهده شده در نصب علایم و دستور العمل های آسانسور به تفصیل با ذکر شماره بند مورد بررسی قرار گرفته است.
اولین عدم تطابقی که زیاد دیده می شود استفاده از برچسب ها و دستورالعمل های اشتعالزا و قابل پاره شدن در موتورخانه می باشد که طبق استاندارد۱-۶۳۰۳ دربند ۱۵-۱ نصابان ملزم به استفاده از دستور العمل و برچسبهای غیر قابل پاره و مواد بادوام غیر اشتعالزا کرده است در این بند میخوانیم:
تمام بر چسبها، نکات و دستورالعمل ها باید خوانا بوده و قابل فهم باشد( در صورت لزوم توسط علایم یا نشانه ها نشان داده می شود) و همچنین باید غیر قابل پاره شدن بوده، از مواد با دوام فلز یا غیر اشتعال ساخته شود.
دومین عدم تطابقی در دستورالعمل های به وِیژه در بکیچ خارجی دیده می شود استفاده از زبان غیر فارسی در دستورالعمل و علایم نصب شده در موتورخانه و سایر قسمتهایی که علایم نصب شده، میباشد در ادامه بند ۱۵-۱ استاندارد۱-۶۳۰۳ نوشته شده اشت {برچسبها و علایم } در محل قابل روئت قرار گیرد و به زبان فارسی نوشته شده باشد.
سومین عدم تطابقی که در این زمینه در بازرسی آسانسور دیده می شود استفاده ازپلاک ظرفیت غیراستاندارد که متاسفانه به علت عدم آگاهی نصابان آسانسور از الزامات پلاک ظرفیت، این پلاک با ابعاد غیر استاندارد و مطالبی که خارج از الزامات استاندارد نصب می کنند در بند ۱۵-۲ -۱ استاندارد۱-۶۳۰۳ ویژگی پلاک ظرفیت به شرح زیر بیان شده است:
• بار اسمی آسانسور برحسب کیلوگرم و معادل آن برابر تعداد مسافر باید مشخص گردد تعداد مسافر مطابق ۸–۲-۴ (درقسمت کابین توضیح داده شده) تعیین می شود که باید بصورت زیر باشد:
• حداکثر ظرفیت………. حداکثر نفر ………..حداکثر کیلوگرم……….
• حداقل ارتفاع حروف و اعداد بکار رفته برای جلب توجه باید به قرار زیر باشد:
o الف- ۱۰ میلی متر برای حروف بزرگ و شماره ها
o ب- ۷ میلی متر برای حروف کوچک.
چهارمین عدم تطابقی در علایم آسانسور زیاد دیده می شود که بسیار تعجب آور می باشد، عدم ذکر شرکت نصاب بر پلاک ظرفیت داخل کابین می باشد که دربند ۱۵-۲-۲ استاندارد ۱-۶۳۰۳ نصابان آسانسور ملزم رعایت اصول زیر کرده است:
اسم فروشنده و شماره مشخص کننده آسانسور (سریال ساخت) باید بر روی {پلاک ظرفیت} نشان داده شود.
پنچمین عدم تطابقی در استفاده از علایم به کرات بازرسی آسانسور استفاده از شاستی های زرد و قرمز در کابین آسانسور است نصابان آسانسور باید بدانند به غیر از شستی و زنگ کابین طبقه دگمه ها نباید به رنگ قرمز باشنددر بند۱۵-۲-۳-۱ استاندارد ۱-۶۳۰۳ به شرح زیر بیان شده است:
۱۵-۲-۳-۱شستی یا کلید توقف ( در صورت وجود) باید به رنگ قرمز باشد و با کلمه توقف مشخص گردد و جایی قرار گیرد که در استفاده از کلید اشتباهی پیش نیاید. شستی زنگ در صورت باید به رنگ زرد باشد و باشکل زنگ مشخص شود. رنگهای قرمز وزرد نباید برای سایر دگمه های کابین بکار رود.
ششمین عدم تطابقی زیاد در کابین اسانسور به چشم می خورد که اهمیت این عدم تطابق از ان جهت مهم است که کاربرد مستقیم برای استقاده کنندگان آسانسور دارد عدم رعایت همخوانی شستی کابین طبقه ای که محل ورود وخروج مسافر است در بند ۱۵-۲-۳-۲ در قسمت الف استاندارد۱-۶۳۰۳ براین موضوع به صورت زیر تاکید شده است:
وسایل کنترل باید به وضوح نمایانگر نوع عمل خود باشند، برای این منظور موارد زیر توصیه می گردد الف- برای شستی های فرمان طبقات ، علائم و-۲- و۱- و۰ و۱و۲و……و غیره
عدم تطابق دیگری در استفاده علایم در کابین به عنوان هفتمین اشتباه رایج نصابان زیاد مشاهده می شود که پیشتر در رایج ترین اشتباهات نصابان در کابین گفته شد استفاده از علایم غیر صحیح برای دگمه باز کننده مجدد و دگمه بستن مجدد کابین است که نصابان برای استفاده از علایمdoor open ,doorclose l طبق نصب علایم زیر طبق ۱۵-۲-۳-۲ قسمت ب وپ استاندارد هستند.
• الف – برای دگمه باز کننده مجدد درب (در صورت و جود) نشانه
• ب- برای دگمه بستن مجدد درب ( در صورت وجود نشانه)
هشتمین اشتباهی که زیاد دیده می شود روی سقف کابین عدم نصب اطلاعات صحیح روی سقف کابین است طبق بند ۱۵- ۳ استاندارد ۱-۶۳۰۳ نصابان باید اطلاعات زیر را روی سقف کابین نصب کنند.
در ۱۵-۳ به صورت زیر بیان شده است روی سقف کابین اطلاعات زیز نشان داده شود .
الف- عبارت توقف (stop) بر روی یا نزدیک وسیله توقف ، بنحوی که احتمال بروز خطا در وضعیت توقف رخ ندهد.
• ب- کلمات کارکرد عادی وبازرسی( رویزویون) بر روی یا نزدیک کلید عملکرد
• پ- جهت حرکت، بر روی یا نزدیک شستی های مربوطه
لازم به ذکر است که کلیه علائم باید بند ۱۵-۱ به زبان فارسی باید نشان داده شود. همانطور که پیشتر وعده دادم بودم رایج ترین عدم تطابق های مشاهده در نصب علایم ودستور العمل های موتورخانه در این قسمت به تفصیل مورد بررسی قرار خواهد گرفت عدم تطابقی عجیبی در حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد بارزسی های مشاهده گردیده نصب علایم هشدار به جای قمستهای بیرونی برروی قسمتهای داخلی در موتورخانه و همچنین استفاده از کلمات و زبان خارج از استاندارد ۱-۶۳۰۳ بر هشدار در موتورخانه است که در بند ۱۵-۴ -۱ به صراحت محل نصب و زبان علایم هشدار به شرح ذیل مشخص کرده است:
۱-۴-۱۵ یک عبارت اخطار دهنده حداقل شامل موارد زیر :
“خطر: موتورخانه آسانسور، ورود کلیه افراد غیر مجاز ممنوع”
باید روی قسمت بیرونی دربها یا دریچه ها که محل دسترسی به موتورخانه و اتاق قرقره ها می باشد.
عدم تطابق دیگری که نصب علایم در موتورخانه دیده می شود عدم نصب صحیح دستور العمل حرکت دستی آسانسور و نمایش جهت حرکت کابین بر روی دیوار و فلاویل است که طبق بندهای ۱۵-۳-۴ و۱۵-۴-۳-۱ دستور العمل نصب در موتورخانه باید دارای شرایط زیر باشد:
در محوطه داخلی موتورخانه نصب دستورالعملهای راهنما در ارتباط با از کار افتادن آسانسور و بویژه چگونگی استفاده اضطراری از ابزار دستی یا برقی ، جهت حرکت دادن کابین و کلید باز کردن درب طبقات، بطور کامل و واضخ ضروری می باشد. ودر بند ۱۵- ۴-۳-۱ می خوانیم :
جهت حرکت کابین باید بوضوح روی سیستم محرکه نزدیک به چرخ دستی و چرخ طیار {فلاویل }نشان داده شود. در صورنیکه این چرخ طیار غیر قابل جدا شدن باشد، جهت ها می تواند روی خود چرخ مشخص گردد.
لازم به ذکر است که کلیه این دستور العمل ها طبق بند ۱۵-۱ باید بر روی صفحه ای غیر اشتعالزا و به زبان فارسی باشد.
نهمین ، دهمین ویازدهمین به عنوان آخرین عدم تطابقی ها که بسیار بسیار در بازرسی آسانسور به علت عدم اگاهی نصابان از استاندارد و آزمون های نوعی در نصب علایم بر روی سه قطعه آسانسو ر که استانداردشان نیز اجباری است ،یعنی ضربه گیرها ، قفل درها، ترمز ایمنی مشاهده می شود که هیچ گونه علامت ندارند ولی نصابان بدانند که این سه قطعه طبق بند ۱۵-۸ و ۱۵-۱۳و ۱۵-۱۴ از قطعاتی مجاز به استفاده هستند که دارای پلاک هایی با ویژگی های زیر باشد.
در ۱۵-۸ می خوانیم که روی ضربه گیرها بجز ضربه گیر های از نوع ذخیره کننده انرژی باید پلاک مشخصات که موارد زیر را نشان دهد باشد:
• الف- نام سازنده ضربه گیر
• ب- علامت آزمون نوعی و مراجع آن
در بند ۱۵-۱۳ به صراحتا نوشته شده است بر روی قفل ها باید یک پلاک مشخصات شامل موارد زیر نصب گردد:
• الف- نام سازنده
• ب- علامت آزمون نوعی و مراجع آن
در ۱۵-۱۴ ویژگی های پلاک پاراشوت به صورت زیر بیان شده است، بر روی ترمز ایمنی یک پلاک شامل موارد زیر نصب گردد:
• الف- نام سازنده
• ب- علامت آزمون نوعی ومراجع آن
۷- ریلهای راهنمای آسانسور
ریل راهنما در بند ۳-۱۵ به شرح زیر تعریف شده است اجزایی صلب هستند که برای هدایت کابین و یا وزنه تعادل تعبیه می شود
متاسفانه در بازرسی های اخیر یک عدم تطابق که به کرات مشاهده می شود که متاسفانه به علت عدم آگاهی نصابان وشاید عدم دقت بعضی بازرسان در گذشته منجر به اعتراض نصابان تداخل و درگیری دیواره چاه آسانسور با ریل های راهنما آسانسور است که نصابان آسانسور باید بدانند که طبق بند ۱۰-۱-۲ استاندارد ملی ایران به شماره۶۳۰۳-۱ (مقررات ایمنی ساختمان ونصب آسانسور- قسمت اول- آسانسور های برقی این عدم تطابق باعث تایید نشدن اسانسور می شود متن کامل این که با قلم هما نوشته شده به شرح زیراست:
نصب ریلها به براکتها و به ساختمان باید به نحوی باشد که اثرات ناشی از نشست طبیعی ساختمان یا انقباض بتن بصورت خود کار یا با تنظیم ساده، جبران نمود. حرکت لقمه ها نباید باعث آزاد شدن ریل از براکتها شود
دومین عدم تطابقی که به تازگی در نصب ریلها در بازرسی آسانسور مشاهده می گردد استفاده از دونوع ریل مختلف با برندها وسطح مقطع و ممان اینرسی های متفاوت است که نصابان بدانند طبق نص صریح استاندارد ۶۳۰۳-۱به شرح زیر می باشد: طبق بند ۱۰-۱-۱ استاندارد ۶۳۰۳-۱ (مقررات ایمنی ساختمان ونصب آسانسور قسمت اول آسانسورهای برقی ) استفاده از دو نوع ریل با دو سطح مقطع مختلف و برند مختلف اکیدا ممنوع است. در این بند می خوانیم: مقاومت ریلها ( به یاد آوری انتهای این بند مراجعه شود) متعلقات و اتصالات آنها باید به طور کافی تحمل نیروهای ناشی از عملکرد ترمز ایمنی و خیزهای ناشی از بارهای نا متقارن در کابین آسانسور را داشته باشد. این خیزها باید به مقادیری محدود شوند که عملکرد عادی آسانسور را مختل نکنند. یاد آوری این بند نحوه محاسبه تنش کمانشی در ریلها را عنوان کرده طبق این محاسبات نباید از دو ریل با سطح مقطع و ممان اینرسی متفاوت در نصب آسانسور استفاده شود. بنابراین طبق مطالب استفاده از دونوع ریل با سطح مقطع ، ممان اینرسی وبرند متفاوت دریک آسانسور مجاز نیست