روش علمی طراحی آسانسور در یک نگاه

روش علمی طراحی آسانسور در یک نگاه

امروزه کارفرمایان حتی در ایران نیز انتظار دارند تا آسانسور مورد نیازشان بر اساس روند و اصول منطقی و برپایه یک طراحی استاندارد و مطمئن و توسط یک شرکت مهندسی خوب تامین گردد. برای ارائه یک کار خوب، باید اساس کار که همانا پروسه طراحی می باشد بصورت صحیح و علمی انجام گیرد. درغیر اینصورت، پروژه انجام شده نه تنها کمکی به حل مساله حمل و نقل در محل اجرا نمی نماید، بلکه باعث ایجاد مشکلات عمده در ساختمان می گردد. هرچه ساختمان بزرگتر باشد، این مشکلات نیز بزرگتر خواهند بود.

طراحی آسانسور شامل مراحل گوناگونی است که اولین و اساسی ترین آنها مرحله آنالیز ترافیک پروژه می باشد. مرحله بعدی، طراحی مکانیکال و سپس طراحی الکتریکال متناسب و انتخاب قطعات و اجزا است. در پایان محاسبات و نقشه های اجرائی تهیه و پس از چک شدن مجدد جهت نصب به تیم اجرا تحویل می گردد.

در ادامه سعی خواهیم نمود تا روند منطقی و علمی طراحی آسانسور را به گونه ای شرح دهیم که هم برای خریداران آسانسور و هم برای دست اندرکاران این صنعت قابل استفاده باشد.

1 – آنالیز ترافیک آسانسور

برای مشخص نمودن تعداد و سرعت و ظرفیت آسانسورهای پیشنهادی در پروژه همچنین جهت اطمینان از اینکه پس از اجرای پروژه ازدحام یا انتظار بیش از حد مسافرین وجود نداشته باشد، باید ترافیک متقاضیان استفاده از آسانسور در ساختمان مورد ارزیابی قرار گیرد.

مقادیرورودی در این بخش شامل موارد زیر می باشد:

1- کاربری ساختمان (مسکونی ،تجاری ،بیمارستانی ،مدرسه و غیره )
2- تعداد طبقات
3- تعدادطبقات جمعیت دار
4- اگر واحدغیر مسکونی است تعداد اتاقها درهرواحد وتعداد واحدهای هرطبقه ودرغیر اینصورت
مساحت مفید هرطبقه
5- جمعیت هر طبقه
6- طول مسیر حرکت آسانسور
7- ارتفاع طبقات
8- خاص بودن کاربری ساختمان (مهد کودک ،خانه سالمندان ،معلولین و …)

پس از کسب اطلاعات بالا پردازش های زیر می بایست بر روی آنها انجام پذیرد:

1- تعیین جمعیت کل
2- تعیین جمعیت درزمان ترافیک
3- زمان انتظاربرای دریافت سرویس (INTERVAL)
4- زمان یک سفر کامل (ROUND TRIPTIME)

2 – طراحی مکانیکال/الکتریکال و انتخاب قطعات

در ابتدا محدودیت های ابعادی که براساس اطلاعات اولیه آن ازطریق بازدید ازمحل پروژه ویا دسترسی به نقشه های ابعادی ومشاوره باکارفرما بدست می آید مطالعه و بر اساس ابعاد نهائی قابل اجرا، محاسبات مورد نیاز صورت می گیرد.
شایان ذکراست که ابعاد واندازه های ارائه شده صرفا برای آسانسورهای معمولی واستاندارد می باشد. درشرایط خاص و برای آسا نسورهای پا نوراما (نصب در نما ) ویا آسانسورهای صنعتی، ابعاد واندازه ها براساس شرایط موجود تعیین می گردند. همواره بایستی محدودیت های استاندارد EN81 برای میزان فضای هرمسافر (مساحتها )رعایت شود.

خروجی های فاز اول این مرحله عبارتند از:

1- تعیین ابعاد چاه و چاهک (عرض و عمق چاه – ارتفاع چاهک – اورهد – کل طول مسیر)

2- تعیین ابعاد موتورخانه ومحل آن (طول –عرض – ارتفاع – محل تعبیه دربالا ، وسط یا پایین ساختمان )
3- تعیین ابعاد کابین
4- تعیین نوع درهای کابین و طبقات و سمت بازشوی در
5- نوع وزنه تعادل وابعاد آن (چدنی – سربی درابعاد مختلف )
6- موقعیت وزنه تعادل (پشت کابین – بغل کابین )

پس از انتخاب ابعاد واندازه ها، فاز دوم طراحی که درواقع مشخص نمودن دقیق پارامترهای فنی
قطعات می باشد آغاز می گردد. ابعاد و اندازه های طراحی شده برای چاهک ،کابین ودرب ها پارامترهای بسیارمهمی هستند که درانتخاب مشخصات فنی قطعات موثر می باشند. عوامل اصلی و مهم درانتخاب قطعات آسانسور و مشخصات فنی آنها عبارتند از:

1. نوع استاندارد EN81 –A17- …
2. سرعت آسانسور
3. ظرفیت آسانسور
4. کل طول مسیر حرکت (تراول)آسانسور
5. ابعاد و اندازه ها(چاهک –موتورخانه –کابین –درها )
6. نوع کاربری آسانسور
7. محیط کاربری آسانسور
8. نوع و کیفیت کنترل حرکت آسانسور

پارامترهای اصلی در ملاحظات این بخش عبارتند از:

الف ) ارتفاع مسیر (بالا رفتن کابین ) تعداد ومحل توقف ها
ب) ابعاد چاه آسانسور، کابین وموتورخانه
پ) ولتاژ برق اصلی ، تعداد استارت آسانسوردرساعت وفاکتوربار
ت) سیستم کنترل آسانسور
ث) سیستم درب های آسانسورو ورود وخروج ونوع کنترل
ج) تعداد آسانسورها ومکان آنها درساختمان
چ) شرایط محیط کارکرد