محاسبه تعداد و ظرفیت آسانسور
محاسبه تعداد و ظرفیت آسانسور
طراح باید تعداد ظرفیت و نوع (مسافر و باربرو…) آسانسورهای ساختمان را در مراحل اولیه طراحی تعیین نموده و براساس اطلاعات حاصله و مقررات جانمایی کند. پیش بینی تمهیدات لازم متناسب با شرایط اقلیمی به عهده طراح می‌باشد.
۱-در ساختمان‌های بیش ازچهار طبقه با حداکثر طول مسیرحرکت بیش از ۵/۱۰ متر (کف ورودی اصلی تا کف آخرین توقف) تعبیه آسانسور الزامی می باشد. (معمولاََ بیش از ۴ طبقه)
۲- در ساختمان‌های ۸ طبقه با طول مسیر حرکت ۲۸ متر و بیشتر باید حداقل دو دستگاه آسانسور پیش‌بینی شود.
حتی اگر از نظر محاسبات تعداد و ظرفیت یک دستگاه آسانسور کفایت کند.
۳- در کلیه ساختمان‌های با طول مسیر حرکت بیش از ۲۸ متر حداقل یک دستگاه آسانسور مناسب حمل بیمار (برانکارد بر) نیز باید پیش‌بینی شود. این آسانسور باید با علامت مخصوص قابل رؤیتی مشخص شده و کلیه طبقات را سرویس دهد.
۴- در ساختمان‌هایی که وجود آسانسور یا آسانسورها الزامی می‌باشد باید حداقل یکی از آسانسورها قابلیت حمل صندلی چرخدار را دارا باشد.
جانمایی آسانسورها
– طراح باید محل صحیح قرارگیری آسانسورها در یک ساختمان و سهولت دسترسی و رفت و آمد مسافرین و هدایت آنها به سمت آسانسورها را تعیین نماید.
– پس از مشخص شدن تعداد و ظرفیت آسانسورها طراح باید باتوجه به موارد زیر مکان صحیح قرارگیری آسانسورها را تعیین نماید:
۱- آسانسورها باید در مرکز یا مراکز حرکتی و ترافیکی ساختمان قرار گیرند به طوریکه با کمترین حرکت و جابجایی مسافر یا بار بتوان از نقاط مختلف ساخنمان به آنها دسترسی پیدا نمود.
۲- حداکثر فاصله پیاده‌رو از ورودی ساختمان یا در آپارتمان‌ها برای سوار شدن بر آسانسورها در هر طبقه ۴۵ متر.
توجه: در صورتی که تعداد آسانسورها بیش از یک دستگاه باشد می‌توان آنها را در کنار یا روبروی هم جای داد.
نحوه محاسبه تعداد و ظرفیت آسانسورها
انتخاب ظرفیت و تعداد آسانسور یک تصمیم اساسی در طراحی ساختمان است و هرگونه اشتباهی ممکن است منجر به کاهش رضایت مسافرین به علت زمان‌های طولانی انتظار گردد و یا فضای مفید از ساختمان را به هدر دهد که نتیجه هردو ضرر اقتصادی است.
مسئولیت تعیین ظرفیت وتعداد آسانسوربامهندس طراح است و طراح شخصاًویاتوسط مشاورین آسانسورهای مناسب رابایدپیش بینی نماید.
با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی مخصوصاً در مبحث الکترونیک توصیه می‌شود که در محاسبات ترافیک از مشاورین متخصص در این زمینه استفاده شود.
طبقه اصلی :
سطحی که معمولاََ پیاده ها از سطح خیابان به آن دسترسی دارند. اگر دسترسی به آسانسور از سطوح مختلف وجود داشته باشد در این صورت پایین‌ترین طبقه به عنوان طبقه اصلی محسوب می‌شود.
– زمان انتظار در طبقه اصلی:
بین دو نوبت حرکت متوالی کابین آسانسور در طبقه اصلی می‌باشد.
– ظرفیت جابجایی (یک یا چند آسانسور)
درصدی از جمعیت ساختمان که آسانسور یا آسانسورها می‌توانند در زمان معینی جابجا نماید.
– زمان تئوری سفر
زمان تئوری مدت زمانی است که کابین آسانسور بین دورترین طبقات از هم درحرکت است (زمان سفر تقسیم بر زمان سرعت)
عمق (عرض یا طول هم راستای عمق کابین ) راهرو مقابل ورودی‌های کابین